Risk Kültürü
Değerli Katılımcı, Öncelikle bu ankete zaman ayırdığınız için çok teşekkür ediyorum. Ben, Cengiz Türkoğlu, şu an İngiltere’deki Cranfield Üniversitesi’nde araştırma ve öğretim görevlisi olarak çalışan ve 1991 – 2007 yılları arasında, Türkiye’de ve İngiltere’deki havacılık sektöründe değişik şirketlerde çeşitli görevler yaptıktan sonra, 8 yıl önce akademik bir kariyere yönelmiş eski bir sektör çalışanıyım. Halihazırda UK Flight Safety Committee ve International Federation of Airworthiness gibi uçuş emniyetinin geliştirilmesini amaçlayan kuruluşların yönetim kademelerinde de gönüllü olarak görev yapıyorum. Arzu ederseniz benimle ilgili daha detaylı bilgiye buradan ulaşabilirsiniz. Anketin 15 dakikadan fazla zamanınızı alacağını sanmıyorum. Anket oldukça kısa ve niteliksel sorulardan oluşuyor. Öncelikle sektör çalışanlarını risk almaya yönlendiren faktörleri irdeleyen iki sorunun ardından, geçmişteki tecrübelerinize dayanarak kabul ettiğiniz ve de reddettiğiniz birer risk kararı ile ilgili görüşlerinizi paylaşmanızı bekliyorum. Bu konudaki tecrübe ve görüşlerinizi açıklıkla paylaşmaktan lütfen çekinmeyin. Sizlerin tecrübelerini yansıtan, akademik bir perspektif ile ve bağımsız olarak hazırlanmış bir raporun sektördeki ana paydaşlarla ortak olarak değerlendirilmesinin, bir ölçüde de olsa bir farklılık yaratacağını umuyorum. Böyle bir çalışmaya katkınız için de şimdiden teşekkür ediyorum. Anket Temmuz sonuna kadar devam edecektir ve toplanan bilgilerin değerlendirilmesinin ardından hazırlanacak rapor Eylül ayında yayınlanacaktır. Ayrıca arzu ederseniz, bu anketin Nisan ayından beri devam etmekte olan İngilizce versiyonunu www.riskculture.org adresinden tamamlayarak Cranfield Universitesi’ndeki kurslardan biri için 1500 GBP değerindeki burs çekilişine de katılabilirsiniz. Katılımlarınız için şimdiden çok teşekkür ediyorum. Sevgiler, Saygılar, Cengiz Türkoğlu	An Argument for Introducing ‘Risk Culture’ as a new component of ‘Safety Culture’ The ICAO Safety Management Manual (Doc 9859) and many other guidance materials published by the regulatory authorities around the world refer to models and frameworks such as ‘4 Components of Safety Culture’ (Reason, 1997), Ron Westrum (three categories of organisation culture), ‘Culture Ladder’ (Hudson, 2001) and ‘Just Culture’ model (Dave Marx – Outcome Engenuity, 2015). As a result, the stakeholders in aviation have so far considered only these perspectives in terms of measuring, assessing and developing their safety culture. While these models are valid and – when effectively applied – can have significant impact on organisations’ safety performance, it can be argued that these models seem to be very much focused on collection of past event data, which is inevitably backward looking and they do not specifically aim to explore how risk is perceived and managed at different levels in organisations. For example, what/how risk decisions are made by front line operators and if senior management is presented with the same risks accepted by front line staff, would they take the same/similar decisions? In other words, have different groups in different levels in organisations more risk averse or more risk taking attitude than each other? If so, what does it mean from a safety perspective as well as for the overall business? It can be argued that these kinds of questions are not addressed by the existing safety culture frameworks.
https://docs.google.com/forms/d/1fMrQEA0K8-uRtIMMT5rsDLSKp_yBpQznJ-Rs9ScWdJY/viewform		https://docs.google.com/forms/d/1ydBSVB8LKOXRR8k9vm0D _5Ph0Yy4Sk08-TMe92L0mtE/viewform

Bu anket hem kendiniz hem de havacılığın geleceği için önemlidir.

Cesaretle katılmanız, güvenli bir gelecek anlamındadır.

Sonuçlarından yararlanılması dileğiyle,

www.servetbasol.com

160510